Hij is als een veilige haven
In een woelige zee

Zijn vuurtoren mijn lichtbaken
Een boei die me de weg wijst

Met een wijd gebaar opent hij zich
Een dukdalf als uitgestoken hand

Mijn water kabbelt en klotst tegen zijn kanten
Nu eens woest, dan weer kalm

Als eb en vloed
Met de getijden mee

Soms spoelt een herinnering bij hem aan
Deint zachtjes op en neer

Wrakhout met een eigen verhaal
Drijft dan terug naar open zee

Als ik terugkeer na een eenzame vaart
Omsluit hij mij volledig

Hij is als een veilige haven
In hem voel ik me thuis