Away from it all

Ik lig in mijn bed en de uitlaatgassen van een inparkerende auto dringen mijn neusgaten binnen. Twee studenten staan voor onze deur te kletsen. Ik erger me aan het gekir van de twee flirtende tortelduiven en wens dat ze hun kop houden. Slapen wil ik!

Isle of Skye brugNu ik hier zo lig, verlang ik naar Isle of Skye (Schotland). Ik verlang naar de stilte, de rust. Naar de frisse zilte lucht. Heerlijk wandelen, genieten van de weidse uitzichten en het kale, desolate landschap. Door de harde wind die vaak waait, krijgen planten nauwelijks de kans te groeien.

De luchten op Skye zijn overweldigend. De zon die af en toe door het donkere wolkendek breekt. De dreigende onweersbui die een fantastische contrasterende lucht geeft. De zon die een zilverglans geeft aan de daken die nog nat zijn van een fikse regenbui. Mooie plaatjes voor een film of documentaire. Andere keren zie je geen hand voor ogen door de dichte mist. Daarom wordt Isle of Skye ook wel ´eiland van de mist´ genoemd.

Ik kijk ernaar uit ´s avonds na een lange wandeling moe en voldaan terug te keren naar onze B&B. Daarna rozig van de inspanning, de warme maaltijd en Talisker whisky urenlang turen over het Wad. Genieten van de oorverdovende stilte. Meer heb ik dan niet nodig.

Geen wonder dat Sara Maitland voor haar boek ‘Stilte als antwoord’ zich 6 weken op dit eiland terugtrok om zelf de absolute stilte te ervaren en te ontdekken wat dit kluizenaarschap met haar deed. Hoe het voelt om helemaal te zijn teruggeworpen op jezelf. Met niets of niemand rekening hoeven houden. Doen en laten waar je zelf zin in hebt. Je besef van tijd verliezen. Zij ontdekte dat ze steeds meer vertraagde en uiteindelijk bijna niets meer deed.

Isle of Skye huizenZover wil ik niet gaan. Wij gaan in mei lekker samen wandelen. Dan is de kans op regen ook het kleinst.

Ik verheug me er nu al op. Heerlijk even away from it all!

 

Een ding weet ik zeker…

Precies zoals het nu is, zal het nooit meer zijn. Ik zit aan de vierkante eettafel in ons hooimijtvakantiehuisje De Kettel in Vorden. En kijk uit op de hooimijt van puin, dakpannen, sloophout. Op een strook geel grasland, een afrastering van paaltjes, gaas van ruitjesdraad, groen grasland omzoomd door rijen bruine bomen, kale bomen. Daarachter het dak van een huis, of is het een schuur? Erboven een grijze lucht.

De pianomuziek van Johan Johannsson op de achtergrond, de w.c. die doorspoelt, en nog een keer… Nu hoor ik het kletteren van de douche. Een tevreden gevoel overspoelt mij. Net genoten van een heerlijk ontbijt. Een gekookt eitje, niet te hard, niet te zacht. Precies goed. Een warm croissantje met pruimenjam van Bon Maman. Mmm… Dit alles vergezeld van een geurige, dampende cappuccino. Thuis willen we alleen maar echte espresso, maar bij een weekendje weg.nl hoort Nescafé cappuccino.

drieling boomZoals het nu is, zal het nooit meer zijn. Nagenietend van het smakelijke ontbijt, me verheugend op de wandeling die we straks gaan maken. De behaaglijke warmte, het watergekletter van de douche, dit uitzicht, de muziek, het tikken van de verwarmingsbuizen.

Terwijl ik dit opschrijf, is het moment alweer voorbij. Mijn lief is klaar met douchen, de cd van Johan Johannsson is overgeschakeld naar een volgend nummer. Nu vult orgelmuziek de ruimte, het douchegordijn schuift open, de vloer wordt aangetrokken met de grote trekker.

Zoals het nu is, zal het nooit meer zijn. Elk moment van de dag, elk moment in je leven kan je maar één keer beleven. Wat ik ook zeker weet: er blijven altijd weer van zulke mooie momenten terugkomen. En dat is een fijne gedachte….