Waarom een andere schrijversnaam? Ik heb al een hele mooie die goed bij mij past. Dat was mijn eerste reactie op de vraag een schrijversnaam te kiezen voor het schrijfweekend met Pasen.

Maar de vraag liet mij niet los en bleef de dagen erna door mijn hoofd spoken. Langzaam rijpte het idee toch een andere schrijversnaam te kiezen. Wat past bij mij en bij het schrijfweekend?

De spoorlijn van Utrecht naar Harlingen volgen, het schuimspoor die de veerboot door de Waddenzee trekt, mijn sporen van andere jaren terugzoeken en vinden op Terschelling.

Mijn neus in de lucht steken en me door de zilte zeelucht mee laten voeren naar vroeger. De zandkorrels die talloze verhalen in zich dragen tussen mijn vingers door laten glijden. De horizon afturen en me afvragen waar de schepen vandaan komen en naartoe gaan – welke verhalen de bemanning met zich meedraagt.

De sporen op het strand volgen die zomaar ineens ophouden. Het spoor bijster zijn en dan weer terugvinden. Soms het spoor van iemand anders volgen, dan weer mijn eigen spoor kiezen.

Ja, nu weet ik het heel zeker. Ik kies toch een andere naam: Spoorzoeker aan zee.

______________________________________________________________

Lees ook mijn relaas over onze wandeling naar zee die hoopvol begon…