Lente!

Magnolia

Lente! – Het licht stroomt stil over mensen
Verwarmt hun blote benen en kruinen
Fonteinen wit hun bloesems in de tuinen
Stralen lichtheid na een donker bestaan

Nu zingt het nieuwe leven in mijn hart
Een grote stilte scheidt mij van de dingen
Zonder ballast opveren en springen
Uitgelaten dansen en zingen – heel hard

Dingen die rondom vaststaan
Of zich rond me in grote kringen bewegen
Stralen lichtheid na een donker bestaan

Lente! – Het licht stroomt stil over mensen
Nu zingt het nieuwe leven in mijn hart

_________________________________________________________________

Dit gedicht heb ik geschreven vanuit de schrijfopdracht om een nieuw gedicht te schrijven met (delen van) zinnen uit het gedicht Lente van Martinus Nijhoff uit De Wandelaar (1916). 

Gestrande liefde

Een aarzelend stroompje
streelt zacht mijn tenen

Een kabbelend beekje
kietelt aan mijn knieën

Een gezwollen rivier
zwelt om mijn middel

De sterke stroming
sleurt me aan mijn schouders mee

De golven rollen over me heen
trekken me naar open zee

Ik rol over de golven heen
trek aan de gesloten zee

De golven rollen terug
de zee trekt zich terug

Een tsunami van verdriet
rolt over het natte strand

Ik blijf alleen achter
als wrakhout op het droge zand

Bushalte

He je je eigen bushalte
Geschrokken spring ik opzij
Glitter-UGGS snellen me voorbij

Een restje Energydrank
om haar rood gestifte mond
Vliegt in roze spetters rond

Eh sorry hoor
Wie jij of ik
Moe je een mep in je mik

Een bek als een scheermes
Klaar om te fileren
En in pekel te marineren

Zwarte kohlranden die priemen
Of ik het dan niet zie
Nee en zij zelf ook nie

Herfstblues

Schotland mist

De gure wind
geselt mijn gebogen gestel

De straffe kou
verstijft mijn stramme lijf

De stromende regen
striemt mijn naakte rug

De zompige bodem
sopt mijn soppende sokken

De grijze mist
kleurt mijn gemoed grauw

De donkere wolken
verdonkeren mijn duistere denken

HEMA-zak

Een witte plastic zak
Danst boven de daken

Maakt een pas de deux
Draait een pirouette

Valt plots in een duikvlucht
Zijgt dan slap ineen

Krabbelt weer op
Dwarrelt doelloos rond

Smakt tegen een lantaarn
Rode letters vouwen zich om grijs

Lusteloos glijdt ie naar beneden
Landt in een smerige modderplas

Haat-liefdeverhouding

mistige herfstochtend
Achteloos ben je
Alles laat je vallen
Laat je gaan

Oogstrelend ben je
Je bomen gehuld
In een warme kleurenpracht

Gemeen ben je
Je striemende regen
Sleurt alles mee

Hartverwarmend ben je
Je laaghangende zon
Streelt mijn gezicht

Vaag ben je
Je dikke mist
Vormt een klamme deken

Voedend ben je
Je bitterzoete noten
Stillen mijn honger

Zompig ben je
Je oeverloze rivieren
Maken weiland tot moeras

Verfrissend ben je
Je koele wind
Waait door mijn haren

Verrot ben je
Je vermolmde hout
En ranzige paddestoelen

Vertraagd ben je
Je stilte nodigt uit
Tot bezinnen