Vrolijk en macaber

Noche de la muerte

Al jaren dansen deze skeletten bij ons in de woonkamer. Als ware artiesten treden ze op tussen de coulissen van de met bloemen beschilderde deurtjes.

De ene danst, de ander zingt of speelt viool, gitaar of harp. Een bespeelt de viool waarop hij balanceert met zijn ene voet, de strijkstok tussen de andere. Een andere heeft een turquoiseblauwe slang in de hand alsof ie een slangenbezweerder is.

De pijpen van de zwierige broeken fladderen om de knokige benen van de heren. De dames hebben hun ribbenkast zonder borsten ontbloot. Hun lange zwarte haren vallen er gracieus overheen. Over hun sleutelbeenderen hangen rijk versierde omslagdoeken. Een heeft zelfs een knalroze bloem in het haar.

De alcohol vloeit rijkelijk. Een skelet staat op zijn kop met een karaf tussen zijn ene voet en een beker tussen zijn andere zichzelf in te schenken. Kortom: het is een dolle pret in het blauwe houten doosje op ons groene kastje. Alle remmen los! Let’s party! Voetjes van de vloer!

De dood vieren
Tegelijk roepen de personages een ander beeld op: de dood. In onze westerse cultuur is de dood naar. Ik vind het ook wel fascinerend. Voor de meeste niet-gelovige mensen is de dood een eindstation. Over en uit! Maar sommige mensen geloven dat je alleen maar over gaat tot een andere fase. Een nieuw begin of een soort eeuwig doorgaan. Daarom vieren de Mexicanen op 2 november de dag van de dodenel Día de los Muertos. Volgens de Mexicanen keert de ziel van de volwassenen op die dag terug naar de aarde. Rondom de dag van de doden maken de mensen de graven schoon en versieren die. Op de dag zelf offeren ze voedsel en drank bij de graven. Vaak eten en drinken ze dat na afloop zelf op, omdat ze geloven dat de ziel van de doden de ziel van het voedsel opgenomen heeft.

Allerheiligen en Allerzielen
Net als het leven niet zwart-wit is, is bij de Mexicanen de dood dus ook niet alleen zwart. Voor de aanhangers van de Rooms Katholieke Kerk is 2 november wel een donkere gedenkdag. Volgens Wikipedia is ´Allerzielen een dag om speciaal te bidden voor alle zielen die nog niet in de hemel zijn, maar in het vagevuur.´ Lekker dan! Maar de kerk biedt nog een lichtpuntje. Als je tijdens je leven op aarde heel goed bent geweest en jezelf hebt opgeofferd voor God, dan word je een dag eerder herdacht, op Allerheiligen. Ik heb eerder al eens geschreven over mijn verwondering over de martelaren en martelaressen van God.

Doe mij dan toch maar de dag van de doden. Ook al is het wat macaber, die Mexicanen weten tenminste wat feesten is.

Bron: Wikipedia