Paard op zolder

Gezadeld paard, Hans Wimmer

Groot gezadeld paard, Hans Wimmer

Dit paard staat niet in de gang. En ook niet in de wei. Nee, dit paard staat op zolder. Of beter gezegd: op de patio op de zolder van het Centraal Museum. Met dit imposante paard is ook meteen de hele patio gevuld.

Zeker bij kinderen ontlokt het paard regelmatig de reactie: ‘kijk, een kameel!’ Misschien komt dat door de kop – of het hoofd – die langer en spitser lijkt dan normaal. Dat doet me denken aan vroeger toen ik klein was. Toen had ik een nogal ondefinieerbare knuffel van pluche en plastic met een klein pruilmondje waar z’n eigen duim in paste. Het was een soort kruising tussen een aap en een beer met een koebel om. De knuffel droeg de merknaam ‘Monchhichi’ en was eind jaren ’70 razend populair. De koebel had ik er zelf aan gebonden…

Maar nu weer terug naar het paard, want het is toch echt een paard. En niet zomaar een paard, maar een heus kunstwerk van de Duitse beeldhouwer en tekenaar Hans Wimmer (Pfarrkirchen, 19 maart 1907 – München, 31 augustus 1992). Het beeld Groot gezadeld paard is al sinds 1981 in bruikleen van het Centraal Museum.

Levensecht Tangpaard
Hans Wimmer had een grote bewondering voor de Chinese Tang-dynastie (618-908) waaronder de Tang-paarden. Volgens kunsthistoricus Heinz Spielmann was de kunstenaar met de ´zwakte voor paarden´ de ´beste paardbeeldhouwer van de eeuw´. Als je goed naar het paard kijkt, ziet het er inderdaad waarachtig levensecht uit op het kamelenhoofd na dan. Een museumbezoekster die veel van paarden wist, zag in dit beeld een angstig paard die klaar was om weg te rennen. Helaas zal dat niet gaan zonder glassplinters en botbreuken…

Bronnen: Oberhausmuseum.de, Wikipedia

 

Verloren flessenpost

flessenpost

Zweven door de lucht
Een duik in vogelvlucht

Deinen met de getijden mee
Op de golven van de zee

Aanspoelen op het strand
Half weggedoken onder het zand

Tot ik word gejut
Woorden uit mij geput

Mijn ware bestaan
Zoals het altijd is gegaan

Aanspoelen op het strand
Half weggedoken onder het zand

Inwendig ben ik boos
Mij verzetten is kansloos

Ik voel me verloren
Als nooit tevoren

Nu ik rechtop ben geplant
In een houten fietsmand

_________________________________________________________________________

Foto van Christel – Woorden jutten aan zee 2014

Lente!

Magnolia

Lente! – Het licht stroomt stil over mensen
Verwarmt hun blote benen en kruinen
Fonteinen wit hun bloesems in de tuinen
Stralen lichtheid na een donker bestaan

Nu zingt het nieuwe leven in mijn hart
Een grote stilte scheidt mij van de dingen
Zonder ballast opveren en springen
Uitgelaten dansen en zingen – heel hard

Dingen die rondom vaststaan
Of zich rond me in grote kringen bewegen
Stralen lichtheid na een donker bestaan

Lente! – Het licht stroomt stil over mensen
Nu zingt het nieuwe leven in mijn hart

_________________________________________________________________

Dit gedicht heb ik geschreven vanuit de schrijfopdracht om een nieuw gedicht te schrijven met (delen van) zinnen uit het gedicht Lente van Martinus Nijhoff uit De Wandelaar (1916).