Couple aux têtes pleines de nuages, Salvador Dalí, 1936, Museum Boijmans Van Beuningen
Zij buigt haar hoofd heel teder naar hem. Hij laat zijn schouder iets zakken, zodat ze er beter bij kan. Samen staren ze in de verte – samen zíjn ze de verte. Een mooi beeld om bij weg te dromen, om jezelf in te verliezen.
Dit schilderij van Salvador Dalí heet Couple aux têtes pleines de nuages. Hun hoofden zijn inderdaad gevuld met wolken. Niet met lieve witte schapenwolkjes, maar wit-grijze wolkenflarden aan een strakblauwe hemel.
Ik zit ook wel eens met mijn hoofd in de wolken. Of de wolken zitten in mijn hoofd. Wazig ben ik dan, niet in staat om helder te denken. Gelukkig drijven de wolken ook weer voorbij en wordt de lucht weer helder.
Dit schilderij heeft iets teders en tegelijk verontrustends. Gekreukelde witte damast op bijna lege tafels. Elk een eigen tafel lijkt me nou niet zo heel gezellig. De gedaanten in de bijna lege woestijn lijken qua vorm en positie een soort representant van het lege glas met lepeltje, zwarte doosje en trosje druiven op de verder lege tafels. Wat zou dit alles betekenen?
Een raadselachtige leegte die zich niet laat oplossen…
Couple aux têtes pleines de nuages is onderdeel van de collectie van Boijmans van Beuningen
